نتایج نهایی کشت تلفیقی صنوبر و یونجه در کرج

در صنوبرکاری‌های سنتی، زارعان به‌طور معمول حاضر به کاهش تعداد نهال در هکتار نیستند و افزایش فاصلۀ کاشت را به‌راحتی نمی‌پذیرند. بررسی‌های علمی نشان داده است که برای تولید چوب‌هایی با کیفیت بیشتر، رعایت فاصلۀ بهینه و زمان بهره‌برداری مناسب به همراه استفاده از فضای بین درختان برای کشت محصولات زراعی به‌ویژه در سال‌های اولیه، موجب ارتقای سطح بهره‌وری و ترغیب بیشتر زارعان به زراعت چوب می‌شود. در این تحقیق، نهال‌های کلن صنوبر Populus nigra betulifolia در قالب طرح اسپلیت پلات در زمان بر پایۀ طرح آزمایشی بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار و شش تیمار با فواصل کاشت درختان شامل 3×4، 3×66/6، 3×8 و 3×10 متر صنوبر با یونجه به همراه دو تیمار شاهد صنوبر خالص (3×4 متر) و یونجه خالص کاشته شدند. ویژگی‌های رویشی درختان در یک دورۀ 9 ساله و خصوصیات یونجه به مدت 6 سال اندازه‌گیری و تجزیه‌وتحلیل آماری شد. نتایج نشان داد که بیشترین رویش ارتفاعی درختان متعلق به تیمارهای مخلوط 3×4، 8×3 و3×66/6 متر به‏ترتیب با رویش 159، 158 و 142 سانتی‌متر و بیشترین رویش قطری مربوط به تیمارهای 3×6، 3×8 و 3×10 متر به‏ترتیب با مقادیر 5/18، 1/18 و 1/17 میلی‌متر بود. مقادیر رویش حجمی برای تیمارهای 3×4 با یونجه، 3×8، 3×6، 3×4 صنوبر خالص و 3×10 متر به ترتیب بیشترین تا کمترین مقدار را ارائه دادند. همچنین از نظر تولید مادۀ خشک یونجه در هر هکتار، بیشترین مقادیر در تیمارهای یونجۀ خالص، 3×10 و 3×8 متر به‌ترتیب با 7507، 4788 و 4265 کیلوگرم حاصل شد. به‌عنوان نتیجه‌گیری نهایی، مناسب‌ترین تیمار برای اجرای کشت تلفیقی دالانی در شرایط محل اجرای طرح، تیمار3×66/6 متر تلفیقی صنوبر- یونجه معرفی می‌شود.